Een almaar groeiende chronologische catalogus van mijn beelden.
Onder veel beelden een gedicht,
bij wijze van bijschrift.
Hier Deel 3

 

Alle werken zijn te koop, tenzij anders vermeld.
Prijzen op aanvraag: pp@ppverroen.nl 

 

---

101_Standpunt

het staat niet ferm
op de steen maar
op een premisse

waarvan
de holte spiegelt
in hoekig hout
op hoekig steen

voor de vorm
is de schaduw
erachter weggemoffeld

---

2021

102_Wijdlopig

vanuit zijn epistèmè
de axioma’s haaks
op elkaar en
in de wereld

doet hij kond
van alle hoeken
van zijn denken
waar de gaten

wie bekommert zich nog
om die gaten

alleen de wind
die vrolijk fluitend ook
geen weerwoord heeft

---

2021

103_Neigen

>>

---

2021

104_Fossiel I

>>

---

2021

105_Fossiel II

>>

---

2021

106_Fossiel III

>>

---

2021

107_Icarus

>>

---

2021

108_Permafrost

>>

---

2021

109_Separeren

>>

---

2021

110_Eifelhart

>>

---

2021

111_Die Überflutung

>>

---

2021

112_Schipbreuk

>>

---

2021

113_Stenentafel

>>

---

2021

114_Het ongewisse

>>

---

2021

115_Hij leidt de dans

>>

---

2021

116_Haast

>>

---

2021

117_Paal 13

>>

---

2021

118_In het land der blinden

>>

---

2021

119_Aandacht

---

2021

120_Olifant in de kamer

---

2021

121_De olifant berijden

---

2021

122_De zee geeft

---

2021

123_Wat zij wil

---

2021

124_Balans

---

2021

125_Muurblokken

---

2021

126_Muurblokjes

---

2021

127_Verveling

---

2021

128_Barentzs

---

2022

129_Vogel

>

---

2022

130_Roofvogel

>

---

2022

131_Vage herinnering

>

---

2022

132_Torso

>

---

2022

133_Stapelgek

zo stapelde hij
herinneringen op
gebeurtenissen

varianten op
uniek beleefde
eenvormigheid

zijn perspectief
minieme slagen
draaiend

met de illusie
dat hij tenslotte
alles overziet

---

2022

134_Weerklank

>

---

2022

135_Vol op het orgel

vol van vrij om te zeggen
klinken de klanken hol
uit zijn dof glanzende pijpen

alle registers trekt hij open
zonder veel weerklank
in de kerk van al eeuwen
al eeuwig zo geschreven

wat hij anders maar
nooit vrij van vroeger
zich verbeeldt
een lange galm door zijn uitdijende weten

---

2022

136_Fahne hoch?

een nieuw gat
geschoten
in ons geheugen

rafelend al jaren
de loom wapperende
randen onzer herinnering

gedwee de knik
van wie ooit
het vaandel volgde

een vage vlek
op onze als vanouds
onbezoedelde standaard

---

2022

137_De oude indiaan

>

---

2022

138_Slanke vrouw

>

---

2022

139_Australopithecus

>

---

2022

140_Oud koningspaar

>

---

2022

141_Witte veder te paard

>

---

2022

142_Foetus

>

---

2022

143_Zo’n herinnering aan zee

al die ruimte
het strakke strand
de lucht doorzichtig
de hand een klep
boven het oog

zo veel zon
zo veel wind
en haar haar
in die wind

dwars dreef wat wrakhout
vergeten de zee
zo vroeger
zo stil de gaten

de paalworm vrat weg
het zachte hout
niet het harde
dat zich herinnerde
wat zo bleef

voor Arne, 5 april 2022

---

2022

144_Horizon

>

---

2022

145_Waterval

>

---

2022

146_Lente

>

---

2022

147_Veroverde grond

>

---

2022

148_Freischwebende Intelligenz

vrij zwevend
op een epistèmè van glas
bouwt zijn denken
zich glanzende diepgang

zijn ideeën over god
de wereld in het algemeen
in relatie tot wat hij schept
in toekomst of verleden

als een kiezel zo doordringbaar
zwanger van de gedachte aan haar
aan haar goudglanzend bedachte haar

---

2022

149_Meridiaan

>

---

2022

150_Aurora

scherp gesneden vorm
maskeert het ware beeld
bedachte lijnen in de idee

roestende rafelranden
suggereren ruimte
in het ijzeren vierkant
van mijn vrije geest

er doorheen een zuchtje wind
met vluchtig haar parfum
als ze straks ontwaakt
en mij voorbijloopt

---

2022

---

---